زندگینامه:

شهید مجید مجیدی(محمدی) فرزند محمود متولد هشتم خرداد سال ۱۳۳۶ در روستای «ورین» از توابع شهر محلات استان مرکزی و دومین فرزند یک خانواده ۱۰ نفری بود. وی کارمند رسمی آموزش و پرورش شهرری، معلم قرآن و مدیر مدرسه آیت الله سعیدی بخش فشافویه شهر حسن آباد و همزمان دانشجوی رشته الهیات دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری بود و پس از شهادت، از سوی دانشگاه مدرک لیسانس افتخاری به خانواده شهید اعطا شد.

شهید مجیدی(محمدی) به نقل از اساتید و دانشجویان دانشگاه آزاد، فردی خداترس و باتقوی بود و هیچگاه اوقات خودرا به بطالت نمی گذراند. شخصیتی فرهیخته، عملگرا، باوقار، باصلابت، متواضع، کاریزماتیک و پرجاذبه داشت و در کنار انجام واجبات، به مستحبات نیز عمل می کرد؛ با مطالعه مانوس بود و کتابخانه نسبتا بزرگی داشت و هر کتاب مناسبی می دید، با علاقه می خرید و مطالعه می کرد.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید

پروردگارا! اكنون شب وصال است و صحبت، صحبت عاشق با معشوق؛ شب جدا شدن از دنيا و رسيدن به لقاء تو…قلم به دست گرفته تا بنابر حسب وظيفه‌ی شرعى چند جمله‌اى ابتدا تذكرى به خود بنده عاصى بعد هم تذكرى باشد براى شما عزيزان؛ شما رهروان راه خدا و راه امام!

پروردگارا تو را سپاس مى‌گوئيم از اين‌كه ما را در موقعيتى قرار دادى كه اماممان اين اسطوره‌ی محمدى، اين روح خدا يعنى خمينى عزيز حضور دارد و به ما اسلام و حق و كفر و ناحق را شناساند و به من و توی معلم و شاگرد فهماند كه چنان‌چه می‌خواهى سعادتمند شوى، بايد به‌خاطر خدا تعليم و تعلم كنى و وجود و دلت را از غير او رها كنى. … اى كسانى كه در تشييع جنازه‌هاى شهدا در حركتيد و شعارتان «ما همه سرباز توايم خمينى، اى شهيد راهت ادامه دارد» برخيزيد! زمانه، زمانه حسين است. صحرا، صحراى كربلا، برخيز و قدم در اين صحرا گذار كه با جهاد به نداى پيامبرگونه امام لبيك گفته‌اى.